एक साँझ अनायासै छीरेको थीयो उ मेरो कोठामा। त्यसपछी हरेक साँझ आउन थालेको छ उ मकहाँ।
यो शहरमा शायद उ नयाँ हो। शायद उस्का कोही आफन्त छैनन यहाँ वा हुनसक्छ उ आफन्तहरुबाट भागेर आउछ मकहाँ। ठीक्क मोटाइ, चौडा छाती, हसिलो अनुहार, सयौ बसन्त उ सङ्सङै भित्रीय झै लाग्छ मलाई।
"को होला उ?" यो प्रश्न ले दिनभरी चीमटी रहन्छ। त्यही चीमटाइ खप्न नसकेर मैले उस्लाई एक दिन सोधेको थीए "तपाइको नाम के को?"
 "कमल" छोटो उत्तर दीयो उस्ले।
मैले थप केही सोधीन। हाम्रो सम्बन्धको लागि त्यती जानकारी आबस्यकता भन्दा बढी थीयो। "कमल!!!" धेरै दिनसम्म मेरो कानमा गुन्जीरह्यो त्यो स्वर। तर "कस्तो कमल?", "कहाको कमल?", "कस्को कमल?", "के गर्ने कमल?" यी "क" बाट उठेका शब्दहरुले कहीले चीमटेर, कहिले काउकुती लगाएर, कहिले जिस्क्याएर हैरान खेलाउछन मलाई।

***********************************************************************************

हुन त श्रीगारीएर बस्नु मेरो पेसानै हो। तर आजकाल म आँफैलाई राम्राी देख्न थालेकी छु। चमेली मेरो नाम मात्र नभएर बातावरणनै मगमग बनाउने चमेली फुल हुँ जस्तो लाग्छ। कमल मेरो सुगन्धले  मोहीत भएर लठीदै आएको भमरा हो। म आँफैसँग प्रण गर्छु म कहिलेपनी ओइलाउने छैन। म मेरो सुगन्धले कमललाई सधैं लठ्याइरहने छु। ९ बजी सके छ तर उ आइपुगेन। सधैं त ८:३० मा आइपुग्थ्यो। मलाई यो ३० मिनेट पनि ३० बर्ष झै लाग्यो। १० बज्यो, ११ बज्यो,  म उस्को प्रतीछ्यामा झ्यालबाट हेरेर बसिरहे तर उ आएन। म आत्तिए "कहा गयो होला?" "के भयो होला?" "कतै गाडीले पो ..............?" "होइन होइन काम पर्‍यो होला केही।" दोस्रो चोटि म छ्ट्पटीए, म निसासीए। मेरो आफ्नै बाउले मलाई यहाँ छोडेर गएको दिन म यसरी नै निसासीएको थीए। अनी म छक्क परे कहाँबाट आए यती धेरै पीडाहरु, यती धेरै भावनाहरु  मसँग? यी भावनाहरु त फक्रीन नपाउदै ती काला, गोरा, पुड्का, आग्ला, मोटा, दुब्ला, बुढा, भर्खरका अनेकथरी मान्छेहरुका हवसले मारीसकेका थीए। म मान्छे हुनुको वास्तबीकता बिर्साएर "बेस्या" भन्ने शब्द बनाइदिसकेका थीए।
 "जीबीत रहेछु" म मक्ख परे। अनी आफुलाई जीबीत पाएको खुसीमा एकछीन रोए।

*****************************************************************************************

आज उ आयो। उ आउँदै गरेको मैले परैबाट देखे। म खुसीले उफ्रीए। हिजो उजाडीएको मेरो बगैचामा आज लाखौं कमल र चमेलीहरु फुले। "हिजो किन न आउनु भएको?" मैले उसँग टाँसीदै सोधे। उस्ले सहज उत्तर दीयो "बिहे गर्ने केटी हेर्न गएको थीए.................... किन अरु कोही ग्राहक पाइनौ?"
म ड्नरङ्र बिपनाको धरातलमा पछारीएँ। सपना र बिपना बीचको गहीराइ कती धेरै रहेछ भन्ने थाहा पाएँ। त्यती माथिबाट थचारीए म तर उस्ले पत्तै पाएन।  उस्को अनुहार अझै उज्यालो थीयो। म निसब्द भए। कती सजिलै उस्ले उ र म बिचको भिन्नता अभास गरायो।
"बिहे हुने भयो त?" थाहा छैन मैले यो प्रश्न किन सोधे। केवल ती शब्दहरु हावामा उढेको देख्एँ मुखबाट निस्कीएको थाहानै पाइन। "अँ हुने भयो। म भोली देखी आउँदिन। मलाई नकुर्नु।" उस्ले इमानन्दार उत्तर दियो। यो भन्दा कती इमानन्दार हुन सक्छ र उ एउटी बेस्यासँग?"

क्रमश:

Aama lai:
"आमाले सम्झीरहन्छीन रे मलाई। अहिले सम्झीनु नै थियो भने किन तिमीले मलाई बासँग पठायौ त आमा? म पिडाले छट्पट्टीदा कती चोटि "आमा आमा" भनेर कराएँ। खै त तिमीले एक चोटि पनि सुनिनौ। "

Bau chai lai:
"बाले मेरो खसी बेचेर के भयो र यसोधी? त्यो खसी बेच्नु भन्दा अगाडि उन्ले मेरो नारित्व बेचिदीए का थिए। बहिनी के तैले २ वटा नारित्व पालेकी छस? म केहीगरी यो दसैंमा आइ हालें भनें के तँ मलाई एउटा नारित्व दिन सक्छेस?"

Very good satire those parents who do such mistake unknowingly.

gajjab shabda chayan ani prastuti chha nakkali keti ji ko. sarai marmik katha.

गजब!

नक्कली केटीलाई सक्कली कथाको लागि बधाई छ!

गहिरा शब्द र भावले कथालाई छर्लङ्ग बनाएको मात्र हैन सिंगारेको पनि छ!

जावस अझै!

awesome job.........waiting for next episode..

राम्रो प्रस्तुती, लेख्ने शैली पनि निकै राम्रो लाग्यो, अर्को भाग को प्रतिक्ष्या मा

title le garda aja samma naherey ko yo khtha - sajha ma padheka thorai utkrista katha haru madhye ek raicha-etika dinsamma napadheko ma afai lai pachuto lagyo.

nakkaliketi, two thumbs up to you!   I can't wait to see what happens next..

hey nakkali , if it was in my hand than literally i would give the Newyork Times best sellling awards for sure.. good piece ot art girl.. keep it up.. i do appreciate ur work on behalf of all the readers... 

Satek chha ...

नक्कली केटी अब त समय आयो होल नि अर्को भाग को लागि, कि यती मा नै सिमित हो हाम्रो कथा

waiting waiting

कतिपय स्थानमा cliché दोष छन् तापनि एक सम्वेदनशिल विषय, compact शैली र सघन अभिव्यक्तिहरुले ममा निकै उत्सुकता उत्पन्न गरिदिएका छन् । खास गरेर कमलको सानो संजोगबाट ब्युँझिन पुगेको चमेलीको अस्मिता र जिजिविषा त्यतिकै तुहिन्छन् कि तीनले मार्गको खोज, चिन्तन गर्नेछन् भन्ने कथा-जिज्ञासा छ मलाई । मैले कथालाई नै प्रभाव पार्न खोज्या होईन है । लेखकको आफ्नो काल्पनिक यथार्थ जे छ/बुँनिदैछ त्यही आओस् ।

 

Nepe

सर्बप्रथम त धेरै दिन हरएकोमा माफि चाहन्छु। मेरो कथा पढिदिनुहुने अनी पढेर comment गरिदिनुहुने सबैलाई धेरै धेरै धन्यवाद।

बेश्याको डायरी

(भाग ४)

मरिभुमिमा चलेको बतासले झैं यसोधिको चिठ्ठीले समयको बालुवाले छोपेका अनुहारहरु सबै उदाङ्गो पारीदियो। अर्जुन को स्‍मृतिलाई त झन मैले ह्यकुलाले थिचेर राखेको थिए। त्यही निसास्सिएर मर्यो होला भन्ने सोचेको त त्यो पनि सल्बलाउन थालेको छ। अर्जुन र म एक अर्कालाई माया गर्छौ भन्ने कुरा मलाई धेरै पछी मात्र आभास भयो। धेरै बोलदैन थियो उ। उस्का आँखाका भाका बुझ्न मलाई धेरै समय लाग्यो। एक दिन म घाँस काट्दै थिए, उ नजिकै आएर भन्यो "चमेली  म india को गोर्खा रेजिमेन्ट्मा छानिए। तँ मसँग बिहे गर्छेस्?" म अवाक भए। ति दुई वटा वाक्यहरु बिच कस्तो तालमेल नमिलेको जस्तो लाग्यो। म नबोलेको देखेर धेरै अगाडि पुगेंछु जस्तो लागेछ कि के हो फेरी सोध्यो "तँ मलाई माया गर्छेस्?" म लाज ले भुतुक्क भए, भुइँतिर मात्र हेरिरहे। शायद उस्ले मेरा लाजाएका आँखामा सहमति देख्यो अनी फेरी सोध्यो "मसँग बिहे गर्छेस्?'  मैले सुस्तरी "बसँग कुरा गर्नुपर्छ " भने। उस्ले फेरी भन्यो "म पर्सी बिहानै यहाँबाट जानु पर्छ, छ महिना पछी आउँछु त्यती बेला तेरो बासँग मागेर बिहे गर्छु, तँ मलाई पर्खिराख है"। मैले "हुन्छ" मा टाउको हल्लाएँ तर मलाई के थाहा त्यो छ महिनामा हाम्रो संसारमा प्रलय जान्छ भनेर।
मैले उस्लाई ३ महिन पनि कुर्न पाइन। अर्जुनले त्यो भनेको भोलिपल्ट हाम्रो भेट फेरी जङल नेरीको चौतारोमा भयो। म फेरी लजाएँ। उस्ले मलाई उस्को नजकै बस्न भन्यो। म डरले काम्दै उस्को नजीक बसें। पर पुरुष सँगको त्यो पहिलो निकटता मलाई त्रासमय लाग्यो। उस्ले मेरो हात समाउँदा खै कुन तरङ दौडियो मेरो जीउमा मुर्छीत भएँ झैं लाग्यो। जब होस आयो आफुलाई उस्को अंगालोमा पाएँ। सर्है न्यानो थियो त्यो अंगालो। "तँ जा अब ढिलो होला" केहीबेर पछी उस्ले भन्यो। उस्का आँखामा आँसुहरु टल्पलाई रहेका थिए मानैं उस्लाई थाहा थियो त्यो हाम्रो अन्तिम मिलन हो भनेर। तर अबोध म बिछोडको पिडा कस्तो हुन्छ भन्ने कल्पना समेत गर्न जानेको जानेकी थिइन।

****************************************************************************************************

मलाई कैलेकाँही असाध्य जाडो हुन्छ। ती अनेक थरी मान्छेहरुका चीसा अंगालोमा कठाङ्रीएर मर्छु जस्तो लाग्छ। सिरकमा गुटुमुटु पर्छु अनी, अर्जुनको अंगालोको न्यनोपन पाउन। तर त्यो त एउटा म्रिगत्रिस्ना मात्रा हो। शायद त्यही न्यनोपनको तिर्खा मेटाउन म कमलको पछी दौडीएको थिएँ।
अर्जुन र कमल, यी नामहरु म जिन्दगीमा कहिल्यै भुल्दिन।
कमल जस्ले मेरो सरीरका हरेक अङ्ग छोएर पनि कहिलै मेरो मन देखेन अनी अर्जुन जस्ले मेरो मन को कुना कुना छोएर पनि कहिल्यै सारीरिक तृप्‍ति पाएन। आखिर दुबै परिस्थितिमा हार मेरै थियो। कस्तो हुँदो हो कुनै पुरुषसँगको मानसिक र सारीरिक मिलन, एकैसाथ?
******************************************************************************************************

आजको रात सार्है लामो लागिरहेको छ। उफ्!! कहिले बिहान हुने हो? पुनमका शब्दहरु ओछ्यानभरी काँडा भएर छरिएछन।
पुनम यसै कोठीकी अर्की केटी। उमेर पनि मेरो जत्तिकै हुँदो हो तर उ यही कोठीमा जन्मिएकी अरे। पछी आमाले छोडेर कता गइ थाहा छैन भन्थी। एक, दुई महिना देखी सर्है सिथिल देख्थें उस्लाई। कत्ती चोटि doctor लाई जँचाउन जा भन्थें, मान्दै मान्दिनथी। आज साँझ एक्कासी मेरो कोठामा आएर रुन थाली। म छक्क परें। "के भयो, किन रोएकि?" मैले सोधें। "म अब धेरै बाँच्दिन चमेली" उस्ले बरबर आँसु झार्दै भनी। के भएछ यस्लाई  एक्कासी  भन्ठानेर फेरी सोधें " किन त्यसो भनेकि?" उस्ले रुन्छे स्वरमा भनी "म हिजो doctor लाई देखाउन गएको थिएँ। रगत जाँचेको रिपोर्ट आज आउँछ भनेर फेरी आज बोलाएको थियो। आज गएको त  doctor ले मलाई aids लागेको छ भन्यो। यो रोग को त औषधी नै हुँदैन अरे। " मन खङ्रङ भयो। उस्ले फेरी भनी "तँ पनि गएर रगत जँचाइ हाल चमेलि।" मैले उस्का अरु केही कुरा सुनिन। केवल उस्का आँखाबाट झरेका आँसुहरु हेरिरहें। भगवान पनि कत्ती निस्ठुरी रहिछ। के गल्ती थियो र पुनम को यो कोठिमा जन्मिनुमा। अनी के गल्ती थियो र मेरो त्यो बिकट गाउँको गरीबिमा जन्मिनुमा। पूर्व जन्मको सजाँय हो भने किन त्यही जन्ममा दिएनौ त? यो पूर्व जन्मको खेल भनेर हामी निरिह मान्छेहरुलाई  झुक्याउने भगवानहरुको  आफ्नो कमजोरी लुकाउने उपाय मात्र हो।
******************************************************************************************

क्रमश:

नक्कलीज्यू, बाध्यात्मक परिस्थितिमा परेर उब्जिएका मनोभावहरुलाई अत्यन्त गहकिलो रुपमा प्रस्तुत गर्नु भएको रहेछ। अर्को भागको प्रतीक्षामा।  

NK powerful writer ho...paddha jiu nai sirringa hune

I've been reading this story since a while but whenver I tried to say  something I just ran out of words,it's that fantastic . Nakkali keti, - Not so ordinary( in terms of background and main lead) concept, presentation, strong words and very straight forward  thoughts of "Chameli" make it even amazing.  You've done a great job!! keep posting!

agdfgh

perfect story... thanx.........

This story is really a feather in  your  cap. Very powerful writing. True story of millions of Nepalese CHELIS sold by their own near and dear,  “Hats off" to you! ...

Anu kalu, norman ki bhalu, 3 jana keta sanga 1 week bitaune paalai-paalo, yo diary timro jivan sanga milchha